يكي از سارقين تازه از زندان آزاد شده بود و مي خواست به هدفي كه تعيين كرده بود برسد، هدف سرقت از يك مكان خاص بود با تدابير امنيتي بسيار شديد.
ابتدا شروع كرد به پيدا كردن افراد بسيار حرفه اي كه مناسب اين كار بودند و همچنين يك اسپانسر كه بتواند هزينه ي مورد نياز اين كار را تامين كند. بعد از چند روز تمام اعضاي تيم تكميل شد و جلسه اي گذاشتن و هدف، نقشه، وظايف و كارهايي كه بايد انجام مي دادند را مشخص كردند.
هر كدام از سارقين متناسب با وظايفشان شروع به تمرين كردند تا در بالاترين شرايط جسمي و ذهني قرار بگيرند و سپس در مدت بسيار كوتاهي اين عمليات را سازماندهي و اجرا كردند و موفق شدند به هدف خود برسند و مبلغ هنگفتي را سرقت كنند.
نكته اي كه خيلي برام جالب بود اين بود، با اينكه نقشه آنها بي عيب و نقص بود و ماه ها برايش زحمت كشيده بودند و تمامي جوانب و خطرات احتمالي را در نظر گرفته بودند اما باز با اين حال، براي هر مرحله از هدف خود، احتمال شكست را هم در نظر گرفته بودند.
روش كارشان به اين صورت بود كه آنها يك نقشه دوم، موازي با نقشه اول طراحي كردند تا در صورت لزوم از آن استفاده كنند و بتوانند هم به هدف مورد نظر برسند و هم در صورت احتمال شكست، از مهلكه جان سالم به در ببرند.
البته نقشه دوم يا همان “نقشه ب” مخصوص سارقين نيست، حتي پليس هاي حرفه اي هم از آن در عمليات هاي خود استفاده مي كنند.